کد مطلب:122431 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:270

پاسخ امام به عمرو بن عاص
اما تو ای عمرو بن عاص، بدسرشت و لعنت شده ی خدا! ای پسر منقطع النسل! چه گویم درباره ی تویی كه وقتی از مادر متولد شدی پنج نفر از قریش فرزندی تو را ادعا كردند و همه می گفتند: او پسر من است. سرانجام عاص بن وائل كه ملعونترین آنها بود غالب شد و تو را پسر عاص نامیدند و آیه ی «ان شانئك هو الأبتر» درباره ی تو نازل شده. تو دشمن رسول الله و دشمن مسلمانان و از



[ صفحه 133]



همه ی مشركان برای خدا و رسول و اهل اسلام بدتر بودی. در تمام جنگها در صف مشركان با رسول خدا می جنگیدی.

تو برای سعایت عموی من جعفر بن ابی طالب و رفقای او در كشتی نشستی و به دربار نجاشی رفتی تا بلكه با این عمل زشت خود سبب شوی تا نجاشی آنان را بیرون كند. خدا تو را ناامید و ناموفق گردانید و برای جبران این شكست به رفیق خود عمارة بن ولید حسد بردی و از وی درباره ی ارتباطی كه با كنیز نجاشی داشت به نجاشی سعایت كردی تا آنكه خداوند هر دو تای شما را رسوا كرد. تو در جاهلیت و در اسلام، دشمن آل هاشم بودی.

از اینها كه بگذریم همه ی حاضران می دانند كه تو با هفتاد بیت شعر رسول الله را هجو كردی. حضرت فرمود: خدایا من شعر نمی دانم و شعر گفتن سزاوار من نیست. به عدد حرفهای آن، هزار بار او را لعنت كن و تعداد لعنتهای خدا در حق تو بی شمار است.

و اما سخن تو درباره ی عثمان. ای بی حیای بی دین! تو برضد او آتشی روشن كردی و سپس به فلسطین گریختی و منتظر نتیجه شدی. همین كه خبر قتل عثمان را دریافتی خود را دربست در اختیار معاویه گذاشتی؛ دین خود را به نفع دنیای دیگران فروختی و ما هرگز تو را به دشمنیت با ما ملامت نمی كنیم زیرا تو دشمن بنی هاشم بوده و هستی، چه در دوران جاهلیت و چه در دوران اسلام.